Scyntygrafia jest obrazową techniką diagnostyczną, zaliczaną do metod z zakresu medycyny nuklearnej. Badanie to opiera się na dostarczaniu do organizmu pacjenta radioizotopów, czyli specjalnych farmaceutyków. W następnej kolejności rejestrowane jest promieniowanie pochodzące z tych izotopów, co pozwala na graficzne przedstawienia ich rozmieszczenia. Scyntygrafia najczęściej wykorzystywana jest do diagnostyki układu kostnego, celem oceny fizycznej i funkcjonalnej kości. Badanie to jest bardzo precyzyjne, a przy tym skuteczne, bezpieczne i mało inwazyjne.
Na czym opiera się scyntygrafia kości?
Scyntygrafia kości to metoda wykorzystująca promieniowanie gamma, będące wysokoenergetyczną formą promieniowania elektromagnetycznego. Poza układem kostnym, badanie to sprawdza się również w diagnostyce serca, nerek, przytarczyc, tarczycy czy płuc. Dawka izotopów promieniotwórczych podawana pacjentowi jest bardzo niewielka i najczęściej dostarczana drogą żylną, a nieco rzadziej również wziewnie lub doustnie. Do scyntygrafii kości wykorzystuje się związki o dość krótkim okresie półtrwania, które ulegają wbudowaniu w tkankę oraz umożliwiają jej efektywne obrazowanie.
Jak wygląda scyntygrafia kości?
Scyntygrafię układu kostnego najczęściej zleca się przy podejrzeniach zapalenia kości, zaburzeń metabolizmu wapnia, niektórych urazów oraz nowotworów pierwotnych i przerzutowych. W niektórych przypadkach badanie to wykonuje się też w przebiegu osteoporozy. Badaniem umożliwiającym ocenę indywidualnych cech złamań kości jest właśnie scyntygrafia a densytometria służy do sprawdzenia gęstości mineralnej kości, co ma większe znaczenie na etapie diagnostyki tego schorzenia. Po rozmieszczeniu cząsteczek zawierających radioizotop w tkankach, następuje odczyt promieniowania. Do jego rejestrowania służy specjalna gammakamera, która może wizualizować dwuwymiarowo lub trójwymiarowo. Dane z jej głowicy są przetwarzane przez program komputerowy, po czym obraz uwidoczniany jest na monitorze.
Jak się przygotować do badania scyntygraficznego?
Badanie scyntygraficzne nie wymaga szczególnych przygotowań. Po podaniu radioznacznika trzeba zwykle odczekać ok. 3 godziny, aby doprowadzi do wchłonięcia się preparatu znakowanego izotopami. Scyntygrafia może być wykonywana w różnej pozycji, zazwyczaj na siedząco lub leżąco. Pacjent musi pamiętać o zdjęciu wszelkich metalowych przedmiotów, np. biżuterii. Po badaniu należy wypić ok. 1,5 litra wody, aby szybko wydalić podany radioizotop z moczem. Scyntygrafia nie wymaga zachowywania żadnych specjalnych środków ostrożności.
