Lek.wet. Karolina Potera-Kozar z lecznicy Vetka podzieliła się z nami przypadkami abrazji u swoich pacjentów.
Szkliwo to najtwardsza tkanka w organizmie, składająca się w 96–97% z substancji mineralnych, głównie hydroksyapatytu. Pełni kluczową rolę w ochronie zębiny i miazgi przed uszkodzeniami mechanicznymi, chemicznymi i termicznymi.
Szkliwo nie posiada zdolności do regeneracji w pełnym tego słowa znaczeniu, ponieważ nie zawiera komórek, które mogłyby naprawiać uszkodzenia. Jednak możliwa jest częściowa odbudowa minerałów na powierzchni szkliwa, określana mianem remineralizacji.
Czym jest abrazja zębów?
Abrazja to patologiczne ścieranie szkliwa, które w zaawansowanych przypadkach prowadzi do odsłonięcia zębiny i miazgi.
Problem ten występuje szczególnie u psów, które żują twarde przedmioty lub korzystają z niewłaściwych zabawek.
Utrata szkliwa to nie tylko kwestia estetyki – brak ochronnej warstwy naraża ząb na:
Najczęstsze przyczyny abrazji to:
Przewlekłe, powolne ścieranie zęba indukuje proces produkcji zębiny naprawczej, która zabezpiecza leżącą poniżej miazgę (1).
Proces remineralizacji
Choć szkliwo nie regeneruje się biologicznie, proces remineralizacji pozwala na częściową odbudowę jego struktury. Hydroksyapatyt (HA) odgrywa w tym procesie kluczową rolę:
Szkliwo zostaje wzmocnione i częściowo odbudowane, tworząc barierę chroniącą przed dalszym ścieraniem i infekcją, a także redukując nadwrażliwość zębów.
Jakich gryzaków i zabawek unikać?
Podczas rozmów z opiekunami zwierząt warto zwracać uwagę na:
Najlepszym wyborem są elastyczne gumowe gryzaki lub zabawki zaprojektowane z myślą o zdrowiu zębów psów.
Co robić gdy rozpoznamy abrazję u naszego pacjenta?
Szybkie reagowanie na pierwsze oznaki abrazji pozwoli zapobiec dalszym uszkodzeniom.
Uszkodzone zęby należy prześwietlić, aby ocenić czy nie doszło do zapalenia bądź martwicy miazgi.
Metoda leczenia zależy od zaawansowania procesu – kluczowe jest wyeliminowanie czynników ściernych, a postępowanie może obejmować: