Ultrasonografia jest bezinwazyjną techniką obrazowania tkanek, wykorzystującą fale ultradźwiękowe o odpowiedniej częstotliwości. Metoda ta pozwala na zobrazowanie wielu struktur organizmu za pomocą specjalnego urządzenia, zwanego ultrasonografem. Do jego najważniejszych elementów należy głowica USG, która występuje w kilku różnych rodzajach. Komponenty te mogą mieć określoną budowę, determinującą docelowe zastosowanie. Do najczęściej używanych należą głowice liniowe.
Jak zbudowana jest liniowa głowica USG?
Liniowe głowice USG zbudowane są z wielu niezależnych kryształów, umieszczonych obok siebie na powierzchni roboczej w linii prostej. W ich przypadku pole widzenia jest zawsze prostokątne. Współliniowe ułożenie elementów piezoelektrycznych sprawia, że uzyskiwany obraz może być bardzo dokładny. Głowice liniowe mogą wysyłać wiązki o wyższej częstotliwości ultradźwięków, niż pozostałe odmiany. Z tego względu nie pozwalają na obrazowanie struktur położonych głębiej, a ich zasięg jest stosunkowo płytki. Wyróżnić można kilka rodzajów takich głowic – liniowe klasyczne, liniowe 4D oraz liniowe śródoperacyjne.
CZYTAJ TAKŻE: Badanie USG. Jak działa ultrasonograf?
Jakie zastosowanie mają liniowe głowice USG?
Głowica liniowa USG wykorzystywana jest przede wszystkim do badań układu ruchu – zarówno u ludzi, jak i zwierząt. Nieco rzadziej używa się jej do diagnostyki wewnętrznych narządów, ze wskazaniem na te leżące powierzchniowo. Takie głowice można zastosować do badania USG piersi, tętnic szyjnych czy układu mięśniowo-szkieletowego, a także oceny ultrasonograficznej płuc. Za ich pomocą da się diagnozować zmiany ogniskowe zlokalizowane w klatce piersiowej, obrazować złamania żeber czy monitorować drenaż jamy opłucnej, biopsję zmian w ścianie klatki piersiowej czy nakłucia naczyń podobojczykowych. Ze względu na pewne ograniczenia, głowica liniowa USG nie powala na omijanie innych narządów oraz niektórych przeszkód – np. gazu w jelitach.
Jakie zalety posiadają głowice liniowe USG?
Z uwagi na wysoką rozdzielczość, takie głowice USG pozwalają na oddzielne obrazowanie dwóch punktów należących do badanego obiektu. W praktyce obrazy na monitorze ultrasonografu będą wskazywać je osobno, co zapewnia możliwość uwidocznienia większej liczby ważnych szczegółów. W diagnostyce USG wykorzystuje się rozdzielczość przestrzenną, zbudowaną z rozdzielczości osiowej, poprzecznej i elewacyjnej. Duża liczba kryształów piezoelektrycznych ułożonych w jednej linii aktywowana jest w grupach podczas badania. Wiązki są równoległe, dzięki czemu nie powodują żadnych deformacji obrazu.
