Chłoniak żołądka u kota

Przypadek chłoniaka żołądka u kotki.

Aparat: VINNO G65VET

Lek.wet. Monika Morawska z przychodni weterynaryjnej Moonvet podzieliła się z nami historią swojej pacjentki z rozpoznanym chłoniakiem żołądka.

Siedmioletnia kotka trafiła na konsultację onkologiczną po stwierdzeniu dużego guza w przodobrzuszu. Badania krwi wykazały podwyższony poziom leukocytów oraz obniżone stężenie białka całkowitego, albumin, mocznika i fruktozaminy. Wynik testów FIV/FeLV był ujemny.

Badanie USG ujawniło masywny, hipoechogenny rozrost ściany żołądka z zatarciem warstwowości. W najszerszym miejscu ściana żołądka mierzyła aż 3,8 cm. Stwierdzono również powiększone węzły chłonne krezkowe i żołądkowe.

Wykonano biopsję aspiracyjną cienkoigłową (BAC), a w badaniu cytologicznym stwierdzono liczne duże komórki z linii limfoidalnej. Rozpoznano chłoniaka żołądka. Opiekun nie wyraził zgody na potwierdzenie rozpoznania w laboratorium zewnętrznym.

Przed pierwszą chemioterapią pacjentka otrzymała L-asparaginazę, następnie wdrożono protokół COP. Na filmie możecie zobaczyć ultrasonograficzny obraz żołądka w dniu pierwszej wizyty oraz efekty leczenia – już po dwóch dawkach chemii i jednej dawce L-asparaginazy.

Pacjentka obecnie jest w remisji.

Chłoniaki przewodu pokarmowego u kotów – kluczowe informacje

• Najczęściej diagnozowane u kotów w średnim i starszym wieku.
• Objawy: brak apetytu, spadek masy ciała, postępujące odwodnienie, wymioty, biegunka. U części pacjentów choroba przebiega bezobjawowo.
• Badanie ultrasonograficzne: może ujawnić powiększone węzły chłonne, pogrubienie ściany jelit, zatarcie ich warstwowości, a także nacieki lub guzy w obrębie przewodu pokarmowego i innych narządów.
• Diagnostyka: obejmuje biopsję aspiracyjną cienkoigłową (BAC), badanie histopatologiczne wycinków, immunohistochemię oraz analizę PARR-PCR.
• Leczenie: dobór protokołu chemioterapii zależy od typu chłoniaka i stopnia zaawansowania choroby.
• Protokół COP: obejmuje cyklofosfamid, winkrystynę (Oncovin) i prednizolon.
• Wsparcie terapeutyczne: obejmuje dietę, odpowiednio dobraną suplementację oraz leczenie objawowe (np. leki stymulujące apetyt lub przeciwwymiotne).
• Monitorowanie: konieczna jest regularna ocena stanu pacjenta, odpowiedzi na leczenie oraz kontrola parametrów krwi.